· 

Op zoek naar iets moois.

Vandaag liep ik door mijn tuin. 

Op zoek naar iets moois. 

Op het eerste gezicht zag ik niets bijzonders.
Ik had echter een intentie gezet: Ik was op zoek naar iets moois.
En langzaam maar zeker, als ik inzoomde, zag ik schoonheid na schoonheid na schoonheid! Echt waar!

Ik zag dat de bloemetjes die de Hortensia heeft gevormd langzaam tot bloei komen... Ik zag een prachtige bloemenstruik in bloei met de meest prachtige, helderwitte bloemen, bijen die hun nectar verzamelen, de witte vlinder waar ik anders met gemak overheen zou hebben gekeken...
En toen zag ik de rozenstruik die ook al knoppen voortbracht, MAAR... een bloem had waterschade, er waren nog wat dode takjes en de blaadjes waren niet helemaal mooi strak. Ik had er bijna aan voorbijgelopen zonder er een foto van te maken. En plots besefte ik wat de schoonheid hiervan is: Deze struik is niet 'perfect'. Dat weerhoudt haar er echter niet van om door te gaan met bloeien en nieuwe knoppen te laten ontspruiten. Ze verstopt haar enorme groeikracht niet! Ze laat zich niet stoppen omdat niet alles volgens de 'norm' onder de noemer 'schoonheid' valt. Ze stopt ook niet met bloeien omdat een eerdere creatie een tegenslag kreeg. (de waterschade) En moet je zien wat een bloemen ze voortbrengt! 

 

Wat ik met mijn korte verslag van mijn tuinwandeling wil zeggen is het volgende:
Ga jij bij jezelf weleens op zoek naar iets moois of kijk je oppervlakkig en zie je op het eerste gezicht 'niets bijzonders' aan jou? 
Wat als je beter kijkt? Inzoomt?
Wat is er mooi aan jou? Wat is er GROOTS aan jou? 
Kom jij net als de donkerroze roos prachtig tot bloei, ONDANKS dat 'men' zou kunnen oordelen dat je imperfecties hebt?